Belki de hayatımın en taktan sabahları arasında ilk beşe girebilir. Uykusuz geçen bi gecenin ardından mart ayında olmamıza rağmen saçma sapan şekilde ıslak ve soğuk bi havaya uyandım sabahın yedisinde sonra tekrar kafamı koyup onbeş dakika daha uyudum önceden rüya görmezken son bir senede uyumazken bile rüya görebiliyorum ve bu onbeş dakikanın içine iki rüya sıkıştırdım. Aslında gereksiz olmayan sadece uykuluyken yapıldığında eziyete dönen kahvaltımı bitirdikden sonra kapıya geldim botlarımı giyecekken kısa çorap giydiğimi farkettim ve dıbına koyayım dedim. Belki bazılarınız babet çorabı hatta çorapsız bile ayakkabı giyebilirken ben kısa çorapla bile bot giyemezdim ve mecburen o salak spor ayakkabıyı giydim. Metroya gidene kadar düşüncelerimle boğuşurken bir yandanda ıslanan ayaklarımdan ve rüzgardan dolayı üşüyordum. Normalde içimde daha fazla yazma isteği vardı yaklaşık 2 saat önceye kadar fakat şimdi geçmiş gibi hissediyorum ve o isteği canlandırmaya çalışıyorum çünkü yazmak benim son çarem. Daha önce hiç yazmayan sadece okuyan biriydim gerçi halen öyleyim. Son 2 aydır ygs adlı saçma şeyin stresi ve kız arkadaş dertlerinden dolayı artık kendimi saldım hiç birşeyi umursamayıp sınavlara girip bişeyler yazıp kitap okuyorum sadece ve bu bitmiyor. Kız arkadaş demişken nasıl bir kız arkadaş ondan da bahsedicem.