Kafası direksiyona düştü ve araç sağa doğru dönerek bariyerlere çarptı. Takla atıyorduk. Hatırladığım kadarıyla aracın dibine iki adam geldi. Farklı bir dil konuşuyorlardı. Araçtan çıkmaya çalıştım. Kafama bir tekme yedim ve yere düştüm. Uyandığımda bir direğe bağlıydım. Adamlardan biri bağırıyor ve bana vurmaya hazırlanıyordu. Bir anda 3. bir ses duydum. Aracın kapısı açıldı ve uzun boylu sarışın mavi gözlü bir hatun araçtan indi. Bana yaklaştı ve "Burda ne işin var? Seni öldürecekler." dedi. "Sen dilimizi nereden biliyorsun?" dediğimde bana "Annem Türk'tü." dedi. "Bırakın beni lütfen." dedim. Bana "Sakin ol." dedi. Diğer iki herife bir şeyler söyleyip ellerimi çözdü. Onu takip etmemi istedi.
Onu takip ederken Sema'nın cesedini gördüm. Yere yıkıldım. Yakınım olduğunu anladı ve bana "Başın sağolsun." dedi. Cevap vermedim. "Adım Aslı." dedi. Döndüm ve "Ben de Eren." dedim. Bana baktı ve güldü. Bense hiçbir şey yapmadım. Onu takip ettim. "Artık kaçabiliriz." dedi. Amacı başından beri kaçmakmış. Bunu duyunca sevindim. Koşmaya başladık. Biz geri gelmeyince o iki gerizekalı bizim kaçtığımızı anladı. Bize yetişmeye çalıştılar ama biz gözden kaybolduk.
Gece olmuştu. Hava soğuktu. Çantasından silah çıkardı ve bana verdi. Cephanemiz azdı. Dikkatli kullanmam için beni uyardı. "Silah kullanabiliyor musun?" dedi. Ben de "Küçükken babam öğretmişti." dedim. "Güzel o zaman." dedi ve yattı.
Saate bakamıyordum ama etraf çok karanlıktı. Düşünüyordum. Sema gitti diyordum kendime. Aslında çok kavga ediyorduk. Anlaşamıyorduk. Ölmesi çok büyük bir problem değildi. Hem savaştaydık. Yas tutmak yerine hayatımı kurtarmalıydım.
Edit: Beyler okuyacaksanız şukulayın veya söyleyin ona göre yazalım.