sene 2002 ya da 2003...

asetatlı kalem ile bin yazmıştım. garibim sabah yüzünü yıkamak için ayna karşısına geçtiğinde afalladı bir an. olaydan bağımsızmışım gibi banyonun önünde durmuş ona bakıyordum ciddiyet ile. yazıyı okumaya çalışırken göz hareketlerini izlemek keyifliydi. birden bana döndü dolu dolu gözlerle.

oha alın yazına bak demiştim. annem bağırdı birden bu çocuk nasıl okula gidecek ! bizim ufaklık ağlayarak eşlik etti . söyle ben şimdi okula nasıl gidecem !

sonraki yıllarda yanaklarına memati, polat, güllü ve erhan yazdığım da oldu. allahtan cilt kanseri olmadı. belki o gün okula gitseydi, şimdi profesör olacaktı. belki o derste hayatın sırrını çözecekti. ciddi ciddi düşünüyorum bunları bazen.