ne yapalım

Aga neden herşey bu kadar zor bee bi amaç için kalk memleketin bi ucuna gel geçimiyle insanıyla uğraş neden bu kadar zor bu. insan bi şey için dünyaya gelir ya hani bütün hayatı onun için yaşarya hani ben daha ne için yaşadığımı hala çözemedim o kadar hayal kuruyorum ki sadece hayal olarak kalıo hayallerimde hep mutlu olmak Çevremdekileri mutlu etmek var ama ne ben mutlu olabiliyorum ne onlar bunu değiştirmek istiyorum ama olmuyo be o kadar zorluk çek hep geçicek diye kendini avundur sonra ne olsun yine hüsran üstüne biraz daha zorluk biraz daha hayal kırıklığı canıma kıymayı o kadar düşündüm ki sonuçta bi anlık bişey ama düşününce benim arkamdaki insanlar var benim için umut eden insanlar ya onlar ne olucak hani derler ya anı yaşa bu anların kıymetini bil bırak anı yaşamayı bizim yaşamak için umudumuz yok bu hayatta beni tamamiyle tanıyan hiç kimse yok belkide bu benim kararım kimseye yaşadıklarımı yada kendimi anlatmıyorum konuşmaktan çekindiğimden değilde ne biliyim kimsenin umrunda olmaz gibi gelio olabilecek bi kişi varsada onuda bi türlü bulamıyorum o kadar tuhaf ki size yaşadıklarımı bile yazamıyorum ne kendimi acındırmak peşindeyim nede başka bişey etrafımda bi sürü parti binası var adalet eşitlik özgürlük birliktelikten bahsediyorlar özgürlük hae ben sırf param bitmesin diye bi ekmekle evde oturan insanım bana özgürlükten bahsetmeyin adaletmiş peeeh kelimeye bakın hele ezilen insanlara umut olsun diye uydurulmuş bi söz gibi dünya artık öyle bi yer ki bazen pencereden dışarı bakabildiğin kadardır herkes güneşi ayı yıldızı görmek ister kimileri zaten görür kimileri görmek için çabalar benim gibilerin ise dışarı çıkıp kafasını yukarı kaldırıp bakmasıdır benim gibilerin çabalaması uğraşması gerekir yani odur ki diyeceğim sizin umudunuz sevdikleriniz onalrı üzmeyin gün gelir yapayalnız bi başınıza kalınca belki daha iyi anlarsınız