onun dışında iyi de bir zenci ortamı yapmıştım şirkette. yani aslında öyle bir ortam vardı ben de aralarına girdim. will, kyle, juan ve ryan. hayatımda gördüğüm en taşşak adamlardı. yemeği hep birlikte yerdik. murat abi de vardı tabi. arada bir şirket arabasıyla sahaya da inerdik. saha zamanları çok eğlenceliydi. amerikan halkı tam odun amk. her şeye kanıyorlar falan. detay vermicem ama şu amerikayı gerçekten halktan insanlar yönetmiş olsa şimdi sömürülen ülke konumundaydı.

her neyse onun dışında bir gün hiç beklemediğim bir şey oldu. telefonum çaldı ve zerrin ablanın eren sesini duymamla kapattım. onun sesiydi. emindim. nefes alışını bile tanırdım. neden aramıştı onca zaman sonra. neden hala bırakmıyordu beni. ben neden kapatmıştım? pişman olmadım değil ama geri de arayamadım. ta ki o geceye kadar...