Ertesi gün yine buluştuk. Artık bi hayatım vardı sanki. Şimdi yaptığım her şeyi eskiden de yapıyodum. Ama artık yaptığım her şey daha anlamlı geliyodu. 2-3 gün geçmişti çıkmaya başlayalı. Beraber futbol bile oynamıştık. Seviyomuş futbolu aslında. Ama çocuklar hiç onu aralarına almamış, kız diye. Biz almıştık ama. Beraber oynamıştık. Pas atmasını öğretmiştim ona, top sürmesini. Hızlı da öğreniyodu.
Bi gün akşam yemeğinden sonra dışarı çıktım. Dolaşıyorum. Şevvallerin evinin önünden geçiyodum. Şevvali gördüm, kapının önünde oturuyodu. Çenesini ellerinin üstüne koymuş, bakıyodu boş boş. Gittim yanına oturdum. Önce korktu hafif. Sonra gülümsedi tekrar.
Ben : Nereye bakıyosun ?
Şevval : Şu duvar var ya yıkık
Ben : ee
Şevval : işte bi çocuk kız oraya girdi demin
Ben : ee
Şevval : Ama çocuk bugün seni kavgada tutan çocuktu. Ondan dedim
Ben : Hagibtir
Yüzüme baktı kız şaşırarak. Ama çok tatlı şaşırıyodu. Hafif kötü hissettim kızın yanında küfür ettiğim için. Normalde buna dikkat etmezim. Ama bu normal kız değildi. Şevvaldi.
Güldü sonra tekrar.
Ben : Gidip izleyelim mi
Şevval : Döverler bizi
Ben : Gel benimle
Bi alt sokağa indik beraber. Ordan yol vardı oraya. O gecekondunun alt tarafında ev yapılmadığından gidilebiliyodu. Sessiz ol işareti yaptım. Kikirdedi tatlı tatlı. Basbaya ömer abiydi beyler. Yiyişiyolardı. Ama konu bu değildi. Konu Ömer abinin yiyiştiği kızın , geçen arkada kürdün tekine elleten kız olmasıydı. Durumu şevvale de anlattım. Yine şaşırdı. Ben yine kaşar peynir gibiyim. Gecekondunun diğer yıkık duvarının arkasındaydık. Ömer abilerse gecekondunun içindeydi. ilk orda öptü beni. ilk orda öpüştük. Pek beceremedik belki. Ama ilk orda denemiştik ikimizde. Ömer abilere bakıp bakıp taklit ediyorduk. Sonra geçe kalmadan onu evine bırakarak eve gitmiştim. Evine geldiğimizde hala gülüyodu amk.