umut orada ölmüştü ben tak üzerine tak yiyordum başıma gelmeyen kalmamıştı bıkmıştım artık aşağıya indiğimde yunus annem ve babamı asıyordu...

babamın kanlı gözleri annemin masum bakışları hayırsız evlat diye buna derlerdi işte... ikisinide gözümün önünde astı ama benim ben olduğumu bilmeden öldüler...

ertesi gün hiç bir şey yememiştim zaten umut olayları yüzünden polisle falan uğraşacaktım yunus umutu kimin öldürdüğünü bilmeden kaçacaktım kaçacaktımda gücüm yoktu neyle kaçacaktımki zaten?

gece saat 3te su almak için kalktığımda annemin ve babamın halisülasyonlarını gördüm pgiboloji kalmamıştı artık bende hayattan zevk alamıyor tadsız tutsuz bir yaşam geçiriyordum ölmedim ama yaşıyormuyum misali

o gece çatıya çıktım ve kendimi sonsuzluğa bıraktım...