köşede 20 metrekarelik kokoreççiyi görünce ağzım açık kaldı. burası ciddi ciddi bir kokoreççiydi. abi ben şaka yapıyorsun sandım dedim. burada her şey gerçek olm dedi. ikişer yarım kokoreçi gömdük ama şalgam yoktu beyler. ayran vardı. oranın sahibi yıllar yıllar önce türkiyeden amerikaya göç eden fakir yahudi bir aileninmiş. evet fakir yahudi kavramı ilginç gelecek ama öylelermiş. hiçbir türkten farklarını göremedim. hatta en az bir osmaniyeli kadar türklerdi.

murat abiyle kokoreçlerimizi yiyip kalktık. istersen bu gece bende kal dedi. abi bir an önce buraya alışmak istiyorum deyip dil kurusuna gitmek istediğimi söyledim. peki ama bi kaç gece bende kalacaksın söz ver dedi. söz dedim. murat abi beni dil kursuna bıraktım. görevlilerle gerekli işlemleri yapıp kursun misafirhanesine gittim.

kız-erkek karışık ve hatta kızlarla erkeklerin istedikleri halde birlikte kaldıkları bu yer hoşuma mı gitmişti yoksa beni korkutmuş muydu anlamadım.

dolabımı yerleştirirken duyduğum ince bir "hi" sesiyle irkildim. kafamı kaldırdığımda latin amerikalı olduğundan adım gibi emin olduğum 1.75lik ( 1 buçuk metresi bacak) afeti devran bana bembeyaz dişleri ve masmavi gözleriyle gülümsüyordu...