Bende aynı durumdayım.Tek başıma gidip içiyorum,tek başıma yemeğimi yiyorum,tek başıma ders çalışıyorum, sorunlarımı aşmaya çalışıyorum vb.Ama bir yerden sonra o kadar alıştım ki artık aynı şeyleri yaparken aslında kimseye ihtiyacım olmadığını farkettim. Tabi arada koymuyo değilde o sınıftaki yapmacık insan parçacıklarıyla bunları yapmaktansa adam gibi yalnız başıma yaptığım için mutluluk duyuyorum. Yani yine başkalarının mutluluklarını kıskanmıyor değilim ama yapacak bir şey de yok çokta zorlamamak lazım kardeşim