beyler 23 yaşındayım üniliyim.

olm o kadar yalnızım ki anlatamam. hem okulda hem evde. konuşacak neredeyse kimsem yok. 3-4 arkadaşım var sınıftan ama en fazla selamlaşıyoruz, o kadar. ben onları sevmem onlar da beni sevmezler.

yolda yürürken bazen öyle moralim bozuluyo ki, sanki sert kaldırımlara basarken bacaklarım kırılıyo gibi hissediyorum. kendimi ufacık görüyorum her şey karşısında. o kadar mutsuzum ki anlatamam. millete bakıyorum gülüyo eğleniyo. sahte bile olsa en azından bunu yapabiliyolar. hiç bişeye gücüm kalmadı.

o kadar mutsuzum ki, 200 metre öteden biri bana baksa mutsuzluğumu görebilir.