Evet derim, yine Allah'a şükret derim. Eğer sen her haline şükretmeye alışırsan mutlu olursun. O Afrika'daki insanları görüyoruz ama onların her gün aşırı mutsuz olduğunu söyleme, onlar da gülüyor eğleniyor yeri gelince.
Şöyle düşün, Dünyadaki herkes açlıktan hastalıktan durmadan ölseydi ve Afrika şu anki durumunda olsaydı, yani Afrikanın durumunun dünyaya nazaran daha iyi olduğunu düşün; bu durumda Afrika'daki insanların çok şükretmesi gerekmez mi? Evet, işte sorun da orada Dünyadaki diğer insanların durumu onların durumunu değiştirmiyor. Onlar yine de şükretmeli.
Şu zamana kadar gelmiş insanlar içinde en çok cefa çekmiş olanlar peygamberlerdir; Stephen kimmiş? Afrikalılar kimmiş? Eyyub as gibi yıllarca vücudunu kurtlar mı yemiş? isa as gibi insanlar çarmıha mı germiş? muhafazid sav gibi taş atılıp da dişi mi kırılmış, günlerce aç mı uyumuş, karnına iki tane taş mı bağlamış? Bu insanlar ama yine de Allah'a ibadetten şükürden vazgeçmedi ve dünyanın en bahtiyar insanlarıdır.
O insanların beklerntilerinin verilmesi normale dönmeleri değil, şükretmeleri normale dönmeleri.

Ben onlar için uğraşmayalım demiyorum, uğraşalım tamam ama kendi halimize her daim şükredelim.

Vıy, ölülerinin cesedini yiyecek duruma düşmüş adamlara, yeri geliyor gülüyor diyorsun. Haklısın, ben ölen çocuğumun cesedini yiyip şükredip mutlu oluyum. Stephen sadece bir örnek dostum, en fazla acı çekenlerin peygamberler olduğunu nerden biliyorsun, sadece eyüp mü çürüdü? Sadece isa mı çarmıha gerildi? Günlerce aç uyuyan peygamberi açlıktan ölenlerlemi karşılaştırıyorsun?