Sabahın köründe gittim annemin yanına başta alamayız filan dediler . Bekledim öğlee doğru yine sordum . Alamayız dediler . Sinir krizine girmiştim duvarlara vurmaya başladım. Hemşireler sakinleştirici vurmuşlardı bana . Kendime geldiğimde kardeşlerimde hastanedeydi. Çok korkuyodum . O anki sinirlede babama çıkıştım ne işi var bunları burda falan diye . Ağlıyodum ama farketmemişim . Küçük kardeşim geldi yanıma gözyaşımı sildi eliyle korkma abi dedi. Ufacık çocuk korkma dedi bana. Ne olduğunu bilmiyodu oysaki. Bende ayaklandım hemen annemin yanına gittim sonunda almışlardı. Annemin saçları dökülmüştü beyler işte o zaman içim öyle bir parçlandıki konuşturmadım annemi gittim yanına kafamı göğsüne koydum . Saçlarımı okşamaya başladı. Çok korkuyodum ya ona bişey olursa diye . Şerefsiz doktorlar hala bi teşhis koyamamıştı .