dar bir pamuklu şort giymiş ayaklarına bordo oje sürmüştü. uzun ve zarif ayak parmaklarının yanında topukları hala pespembeydi. üzerinde bol bir tişört vardı. içine sütyen giymediği çok belliydi. rujunu yeni tazelemiş sigarasını yeni söndürmüştü. küllükte hala toz kadar kıvılcım vardı. içeri geçip oturduğumuzda bana sarılmış omzumda ağlıyordu. ben diyodu ben babanı gerçekten sevdim. basit bir şey değildi bizimkisi gerçekten sahiplendi beni fakat aşk aşk bilmiyorum eren aşk değildi aramızdaki sıkı bir bağdı. aklımdan bir ton şey söylemek geçti. madem öyle neden altına yattın diye bağırmak istiyordum. tek yaptığım kızıl saçlarını hafifçe okşayarak sanki bana bu kötülükleri yapan hiç o değilmiş gibi onu teselli etmekti.

hem inanılmaz ben utanç duyuyordum hem de sanki dünyanın en huzurlu insanı o an bendim...