irem'e yalan söyleyince üstüme sanki bir öküz oturdu. ona kardeşimin hastalandığını ve gitmem gerektiğini söyledim. çıkıp gecenin bi saati taksi aradım. taksiye bindim babam ve zerrin ablanın eski aşk yuvasına gitmeyi hiç istemiyordum aslında. oraya sadece bir defa gitmiştim onda da kardeşlerimi haftasonu için babamlara bırakırken. hatta mini ipek bir şort ve askılı transparan bir bluzla kapıyı açan zerrin ablaya kızmış. 2 tane çocuk var burada dikkatli ol demiştim. bana gülerek bir gün sen de gel kalmaya dediğinde neden böyle yaptığını bir türlü anlayamamıştım.

aklımdan bin bir türlü şey geçiyordu gene. kafamın allak bullak olmasından bir türlü kurtulamıyordum. eve geldim. taksiye parasını ödeyip indim. apartmanın kapısını benim için önceden açmıştı otomatikten. ışıkları açmadan telefon ışığıyla 4. kata çıktım. kapıyı çok hafif tıklattım. o zarif bembeyaz ten kızıl saç ve yemyeşil gözler beni karşıladığında kalbim yerinden çıkacak gibiydi. yaşlı gözlerle birden bana sarıldı "eren çok korkuyorum çok lütfen bırakma beni" diyerek tekrar omzumda ağlamaya başladı.