Sevgili babacığım;

Bunları sana pişman bir oğul olarak değil dik duruşuyla övünen gerçek bir erkek olarak yazıyorum. Yıllarca konuşmadığımız için içimde hep ekgib bir taraf olduğunu inkar edecek değilim. Ben seni hep sevdim baba. Seni hep özledim. Sen ufak bir erkek çocuğunun çizgi roman kahramanıydın. Sen benim babamdın. Sana karşı hissettiğim şey nefret değildi. Büyük bir kızgınlıktı. Sen bizi bıraktın baba bizden vazgeçtin ama buna rağmen sana olan sevgim gram eksilmedi. Hep içimdeydin. Kalbimdeki yerin her ne kadar tahrip edilmiş de olsa hep vardı. Artık bunların hiçbir önemi yok. Yoksun. Seveceğin, terk edeceğin, aşık olacağın, özleyeceğin kimse yok artık. Ama arkanda bıraktıkların daima senin için gözyaşı dökecekler.

Sen daima benim babamdın ve sonsuza dek de öyle kalacaksın.

Seni çok seven oğlun...