Napıcağımı bilmiyodum dışarı çıktım koştum ama nereye koştumu bilmiyorum koşuyodum sadece bi yerde durdum ağlamaya başladım uzun zamandan beri ilk defa ağlıyodum ağladıkça daha çok ağlıyodum. Hastaneye geri döndüm taksiyle . Yarın okul vardı babam sen git dedi . O akşam evde tek kaldım ama uyuyamadım . Sadece annemin yastığını aldım koklaya koklaya ağladım sabaha kadar . Alarm çalmıştı ama uyanıktım çanta bile almadım yanıma direk okula gittim bi yandan çok sinirliydim . Bizimkiler farketmiş olacakki sordular aa geçişitirdim. Bişey söylemedim. Çok düşündüm okulda ne yapmam gerektiğini ama elimdende bişey gelmiyodu aq napabilirdim. Eve geçtiğimde annem evdeydi çok mutlu olmuştum ama annemin yüzündeki o acı gülümsemeyi görünce gittim yanına sarıldım ağlamaya başladım . Annem benim ne zamandan ağlamadığımı biliyo olacakki bana her zamanki gibi dimdik durmam gerektiğini söyledi. Ama ben durmadım . Sadece ağlayabiliyordum başka hiç birşey yapamıyodum. Babam geldi kardeşlerimi almış hiç bişey çaktırmıcaz diye anlaştık. Ama çok zordu . Aradan birkaç ay geçti annem sanki gözümün önünde eriyordu onu her aradığımda sanki sesini son kez duyuyormuşum gibi hissediyordum. Ve her seferinde ağlıyodum.