Çağatay ben . Çaresiz , yalnız , şanssız ve deli Çağatay.
Herkesin gözünde buyum ben . En azından buydum . Ya şimdi nasılım ?
Hala aynıyım . Hani derler ya insan 7sinde ne ise 70inde de odur diye .
Doğru arkadaşlar . Maalesef doğru .

Unutulmuyor bazı şeyler. insan ne kadar uğraşsa da unutamıyor .

Küçük yaşta annem , babam , yakınlarım ve hatta kendimi bile kaybettim ( önceki hikayelerimi okuyanlar bilir ) . insanın kendini kaybetmesi .

Çok uzak geliyor değil mi size ? Hatta gerçek olduğunu bile düşünmüyorsunuz . Toz pembe görüyorsunuz değil mi dünyayı ? Herkes kendi derdinde , havaları cabası ...