Basketbol sahasında bağdaş kurmuş mektubu okurken birkaç damla gözyaşı kağıdı ıslattı. Seviyordum onu. O benim babamdı her şeye rağmen. naparsa yapsın babamdı. evet ondan tiksiniyordum belki ama aynı zamanda seviyordum da. Onu reddedemezdim. Mektubu katlayıp cebime koydum. gözlerimi ellerimle sildim ve başım yerde düşünmeye başladım. kafamdan yine trilyonlarca şey geçiyordu. babam neden bu mektubu bana daha önceden yollamadı. neden şimdi ulaştım üstelik bir kolide. neden öldü neden rusyada neden kalp kirizi kalp krizi mi? zerrin abla onun bunda hiç payı yok mu? var mı? olabilir mi? ama neden?

kafam yine allak bullak olmuştu. saniyede milyonlarca şey düşünmekten nefret ediyordum fakat bu her seferinde oluyordu. kafamı kaldırdığımda bir çift yeşil göz ve kısa kızıl saçlar beni karşıladı.

"Demek mektubu okudun... "