Dünyada en zor şey cahile doğruyu anlatmak değil, doğruyu bildiği sananlara doğruyu öğretmektir.
-Ülkenin %20'si sex peşinde ve çoğu tecavüze meyilli
-Ülkedeki yaşlı kesim aşırı derecede siyaset ve politika fetişçisi. Sanki kahvede yaptığı siyasetle ülkeye yön veriyorlar
-Ülkedeki ergenler ne yazık ki fenomenlik
ve coolluk peşinde.Ne yazık ki bizde onların abisi, ablasıyız.Galiba bizde de hata var yanlış yetiştirdik
-Ülkedeki zenginler "geçim" derdinde,
Asgari ücretten "şikayetçiler" ve son model arabaralarında gaza basarken "benzinin pahallığından" dem vuruyorlar
-Ünideki bacılarımız, ablalarımız kötü notlar yüzünden koca aramaya çıktı
-Fakirler haline şükretmekle meşgul

Bu kadar geçim sıkıntısı çekilen bir dünyada, siyasetin aile değerlerinden daha fazla değer gördüğü bir düzende insanlara neyin doğru olduğunu anlatmaya kalksak "seni mi dinleyeceğiz lan amk" diyip taşlanırız. Fakat doğruyu dinlemeyi istemeyip her gün o saçma evlilik programlarını, saçma aşk dizilerini,
hint dizilerini, siyaset kuklalarını seçim meydanlarında dinlemeye değer gören de bizim milletimiz

Yani uzun lafın kısası her şey kapitalist sistemin suçu değil. Suçun yarısı da her şeye sazan gibi atlayan bu millette.

Her millet kendi kaderini tayin eder.iyi veya kötü bir şekilde tayin eder.
Bu akılla gidersek daha kapitalist sistem çok sömürür bizi. Belli mi olur kapitalizm de çöker başka kan emici sistem gelir onlara da kucak açar bu millet

Sonra bu durumdan yakınıp
Atatürk'ü
Fatih'i
Abdulhamid'i
Oğuz Han'ı
mumla arayıp dururuz. Halbuki onlar şu durumu görseler yüzümüze tükürürlerdi

Her şeyin bir gün düzeleceğini temenni ederek herkese hayırlı yaşamlar. Tabi ne kadar yaşayabilirsek...