Saat 22:35 falandı heralde yaz tatilinin ortalarında bi haber geldi ahmet abi evine çağırıyordu gelin gençler içelim diye. Genç kafası içelim diyince hemen gittik aradım sordum ne alalım abi diye, gerek yok abim ben aldım dedi. Tamam abi falan dedik gittik evine ev tekel bayi gibi olmuş dolap falan alkolden başka bir tak yok anasını satayım. Herneyse ahmet abi masayı falan kurmamış dedim çocuklara meze ayarladık masa hazır. Ahmet abi getirdi 2 tane büyük rakı bizimkiler içemeyiz falan dedi. Bilirsiniz rakı masasında muhabbet muhabbeti açar biz birinci şişeyi devirdik saate baktım 12 falandı heralde tam hatırlamıyorum çocuklar sızdı bizim kaldı bi büyük ahmet abi gel lan Hakan dedi çıktı balkona içiyoruz falan. Yavaş Yavaş gözleri doldu abimin, ceketi sol cebinden bi fotoğraf çıkardı biraz eskiydi, anladım bişeyler var sustum. Kendi söyledi bak lan Hakan bu yengen dedi, yakışır abime dedim bu adam daha önce bahsetmedi böyle bir şeyden şaşırmıştım. Adam sek koydu bi anda dikti kafaya, doldurdum bi bardak daha onu da dikti, böyle bir kaç bardak dikti kafaya. Sonra başladı anlatmaya; Bak bu Necla ablan, benim canım, hayatım... Necla ablan 2 sene önce vefat etti Hakan dedi, yutkunması 5 saniye falan sürdü. Abi diyebildim, devam etti kanserdi Necla ablan. Bu dıbına kodumun hayatında her şeyi onla beraber yendik ama bunu yenemedik Hakan dedi bi kaç daha sek dikti arka arkaya, fotoğrafa baktı gözleri doldu lan kocaman adamın. Ardından ağlamaya başladı,