Sonuçlar açıklanmış %54 oy ile evet kararı verileli 2 ay olmuştu. Bu sürede gelişen sosyal ve siyasal durumlar içler acısıydı. Amerika ve diğer avrupa ülkeleri tanrıdoğanın k*rtlere eziyet ettiğini idda ederek eskiden gizli gizli yaptığı PKK yardımlarını artık açık bir şekilde yapıyordu. PKK nın içine yerleştirilmiş nato ajanları onların saldırı planlarını yönetiyör ve türkiyeyi bölmek için çabalıyordu.

PKK küçük çatışma gruplarını birleştirip kendisine küçük bir ordu oluşturmuş ve bizim şehirlerimizi işgal etmeye başlamıştı. Ama bizim ordumuz hala görev başında değildi. Söylentilere göre genelkurmay başkanlığından savunma emrini almayan bir grup ordu içinde vatanımızı savunmak için bir araya gelmiş. ve grup gün geçtikçe büyüyerek binlerce askerlik bir orduya dönüşmüş. Sonrasında PKK ya karşı çatışmaya giderken genelkurmay başkanlığı geri çekil emri vermiş ve eğer geri çekilmezse askeri müdahalede bulunacağını belirtmiş. Geri çekilmeyen özgürlükçü ordu genelkurmay başkanlığının emrinde kalmayı tercih eden çomar sürüsüyle ve polis birlikleriyle çatışmak zorunda kalmış ve ordumuz kendisini imha etmişti. Bu olaylar olurken yandaş medyadan dolayı haberlerde köprüler ve yollar vardı.

Artık ülkemiz tamamen savunmasız haldeydi ve PKK Adanayı ele geçirmek için harekete geçmişti. Amaçları Adanadaki incirlik üssünü kendi sınırları içine alıp Amerika ile doğrudan bağlantı kurmak ve silah ve yemek desteğinin gelme hızını artırmaktı.

Bu durumdan rahatsız olduğum için bir kaç arkadaşıma doğuya gidip teröristlerle savaşmayı düşündüğümü onlarında gelmek isteyip istemediğini sordum. Aslında türk milletinin vatan sevgisinin büyüklüğünü biliyordum ama bunu gözlerimle görmek çok güzeldi. Neredeyse çağırdığım herkes gelmek istediği söyledi. Hatta bulunduğum köydeki insanlar bize maddi manevi destekte bulunacaklarına söz verdiler. Ancak arkadaşlarımdan oluşan 40 50 kişilik bu çetenin hiç silahı yoktu. Köy halkından silah istedik ve onlarca av tüfeği birkaç pistol ve 1 tane avda kullanılmalık sniper verdiler. Yola çıkmaya hazırdık köyümüzdeki birkaç servis bizi zütürecekti ve bizim ailelerimizle vedalaşma vaktimiz gelmişti. Ailemle vedalaştıktan sonra köydeki okul bahçesindeki kürsüye çıkıp bişeyler söylememi istediler. Kürsüye çıkıp "Biz geri dönersek vatanımız kurtulmuş demektir, eğer teröristler bir şehir daha alırsa şehit ruhlarımız için dualar edin fatihalar okuyun." dedim.