hepiniz ne kadar dertsiz ve mutlusunuz

allaha şükür sağlığım yerinde ama gerisi için tamamen aynıyız amk. insanların içinde hiçbişeyden anlamaz gibi davranıyorum sürekli adımız mala çıktı. bilmiyolar ki içimde neler döndüğünü dangalaklar. ailem desen çok karışık küçüklüğümden beri böyle sıkıntılı bi aileyle büyüdüm amk benim yerimde başkası olsa şimdi üniversite sınavına 8. kez giriyo olurdu. maddi durum iyi sayılır çok şükür ama işte aile de aile diyoruz ya varlık içinde yokluk yaşatmaya çabalıyo resmen bana. sevgili desen nerdeee amk halbuki benden çok daha tipsizler mankenleri zütürüyo amk sebebi ne? aile ya da okul yüzünden çok içekapanık büyümem. dost meselesine gelirsek... çooook büyük kazıklar yedim. benim dostum dediğim adam arkamdan laflar döndürüp beni yanlış tanıtmaya çalıştı. şimdi de dost demek istediğim insanlar var belki ama biliyorum ki onlar da zamanı gelince yaşananları hiç akıllarına getirmeyecekler.

çok söyledim şimdi bırakıp gitsem ne olur acaba diye. çok iyi biliyorum ailem büyük suçluluk duygularına kapılacaklar ve dostum dediklerimse iki gün sonra unutacaklar. buralardayken arkamdan yalan yanlış laflar döndürenler ben gidince iyi adamdı valla diyecekler. ama neye yarar ki ben göremedikten sonra... belki de hiçbir tepki vermeyip yollarına devam edecekler ki bu bile olası bir şey. insanlar garip, babalar garip, dostlar garip... kuzenler? işte onlar beni hayata bağlayan en azından beni... *