"Artık çok rahat yaşıycaksın oğlum. Bütün dertlerin bitti" dedi.
Vat? Kafayı yiyeceğini biliyodum ama bu kadar erken değil. Seni de kaybettik anne. Sarıldım, sakinleştirme hareketleri yaptım. Cebimde Cipralex kaldı mı diye parmaklarımla cepte bir araştırma... Hops, elime geldi bi tane, alıp annemin ağzına tıkarken birden ilk "Helal olsun" yükseldi avluda! Korkup titredim ve ilaç yere attı kendini. Annem yeniden konuştu beynime yaklaşıp:
"Biz aslında çok zenginiz. Babanın milyonları var. Sen şımarma diye hiç söylemedi" dedi.
Pardon da, anam zaten içinde eczane kuracak kadar ilaç içmiş. Kim bilir hangi galakside şu an. Canım ya.
"inşallah annecim" dedim.