Bu konuları yakın arkadaşlarımla, ailemle, hocamla konuşamıyorum çünkü ya isteksizler, ya meşguller, ya cevabı çoktan bulmuşlar ya da yüzeysel olarak ilgililer.

Ee tabii ben konuşmayınca insanlıkta konuşmuyor demek. Bugün geldiğimiz nokta pgibologlara dökülen tonlarca para ve antidepresanlı insanların sayısının gün geçtikçe artması oluyor. O yüzden diyorum bir kişinin bile anlattıklarımı anlaması muazzam bir olay.

Şimdi pgibolog da demişken "dışarıdan gelen yardım" olayına girelim.
Benim sorularım bu konu hakkında şunlar olurdu:
-Neden bir yardıma ihtiyaç duyarım ? (Tanrıdan, siyasetçimden, ailemden, bilimden, fikirden vs)
Açıkça görünen şudur ki hayatı karşılamayı bilmem, karışığımdır, ne yapacağımı bilmem ve dışarıdan yardım aramaya başlarım. Oysa her şey tamamen iyiyse hiç bi yardıma gerek duymam.

Yani karışıklığım beni yardım aramaya iter ama neden dışarıdan yardım ararım, neden ilk yaptığım şey bir cevap, bir sistem,bir kurtarıcı, belli bi kesinlik aramak, dışarıya bağlı olmaktır ? Problemi çözmeye yetkim yok mudur ? Neden sadece bu karışıklığımla kalamam ?