Sabah uyandığımda biraz etrafa bakındım.Üstümü giyindikten sonra dışarı çıktım. Asker yanıma geldi:
-istersen bizimle burada beraber kalabilirsin. Dışardan daha güvenli en azından
+Herşey için teşekkür ederim ama bu yolda tek ilerlemeye karar verdim. Burayıda işgal edicekler. Bizden daha fazlalar.
Bu virüsün panzehiri bulunasıya kadar siz de kaçmalısınız. Başka çareniz yok
Asker kafasını salladı. Askeriyeden bıçak, silah,bomba,el feneri ve yardım çantası alarak oradan ayrıldım. Yürüme gittiğimi
gören asker arabayla yanıma geldi ve arabayı alabileceğimi söyledi.Bir kez daha teşekkür ettikten sonra arabayla yoluma
devam ettim. Yolda yerde yatan ama kıpırdayabilen virüslüler görüyordum. Aklıma takılan 2 şey gece neden olmadıkları ve
neden sayıları azalmadan sürekli artıyorlardı. Bunu çözmem gerekiyordu.Bir yolu elbet olmalıydı. Daha hızlı gitmek için
arabayla son gaz gidiyordum.Önüme bir anda bir virüslü çıktı ve arabanın altında ezildi. Araba biraz daha hareket ettikten
sonra tökezledı ve durdu. Tekrar çalıştırmayı denedim ama olmadı. Arabadan indim ve yürümeye devam ettim. Yolda biraz daha yürüdüm
karşıma kulubeye benzer bir şey çıktı. Geceyi burda geçirebileceğimi düşündüm. Silahımı çıkardım ve kulubeye doğru ilerledim. Karşıma
virüslü çıkmamıştı.Bu çok iyiydi ama beni nelerin beklediğini bilmiyordum. Belkide orada olabilirlerdi.