Ama bu hal bende uzun kalmadı zaten kızla az da olsa bi konuşmamız vardı buda beni mutlu ederdi
Sevgilisinden ayrılınca bu muhabbetler arttı tabi 1 kez bana eski sevgilisini kötülesede oldu ama müsade etmedim ne kadar çocuğu sevmesende sınıfa girince bana selam verirdi.Ve kızla konuşurken günahlardan en büyüğünü işliyomuş gibi hissederdim. Ancak bu mutlu olup konuşmamıza engel teşkil etmezdi bi gün bunun arkadaşını arayıp konuştum
K:nasılsın iyimisin
B:iyiyim sen
K:sana bişey söyleyeceğim ama elifin kulağına gitmesin
B:buyur kardeşim şöyle
K:keşke sen önce davransaymışsında seninle çıksaymış çok iyi çocukmuşsun ama söyleme benim dediğimi
Bu görüşmeden sonra ayağımı ısırmaya çalışıyordum kafayı yemiştim ve bu mutluluk beni öldürüyordu resmen...