Ewt beyler beni hic kimse tanımaz yıllardır inci sözlük okuyorum en sonunda bende bi hesap aciyim dedim icimi döküyim dedim burdaki insanlara ben 5 yasından beri yalnız yasayan biriyim annem ben cok kücukken calismaya basladi tahmin edebileceginiz uzere babamda calisodu sımdi 20 yasimdayim yani 15 yıldır tek basima yasadim bütün gun boyunca evde hep tek kaldım adam akılli disariya cıkamadım ve asosyel birisi oldum hayatım boyunca hayatımdaki cogu insanı kaybettim ama bunuda sükur diyordum hala okuyorum bu arada ama lise zamanlarında falan aciliyim diye yazları calismaya başladim daha sarpa sarmaya basladı hertülu iste calidmisimdir sanayiden tutunda berber vs insaatta bile calistım ama gine ise yaramadı gine yalınız kaldım hep dıslanmıs gibi hissettim sonra lise baslarina dogru bi kızla tanıstim ve onu uzaktanta olsa sevmeye basladim sonra aradan baya zaman gectikten sonra onunda bana karsi bos olamdıgıni ogrendim sonra bir gün butün cesaretimi toplayıp ona cıkma teklifi ettim ve kabul etti ondan sonra beni asiri degistirdi artik herkesle konusmaya dısarıya acılmaya başladım ve günler aylar derken bir gün bi cafeye gitmek icin sozlestik o beni durakta bekliyecekti bende onu alıp beraber gitcektik tabi bunlari yaptiktan sonra butün gun boyunca beraberdik ve elini sımsıki tuttugumu hatırlıyorum sanki kaybolcak gibi aksam dogru artik zamanım doldu eve gitmem lazim dedi bende hic istemeden tmm demistim seni eve birakiyim dedim o da yok demistı ben kitapciya ugriycam dedikten sonra ayrıldik ben eve dogru giderken birden telefon caldı hastaneden aradilar beni dediler en son sizle konusmus trafik kazası gecirdi dediler bana ben o kelimeleri duyduktan sonra oldugum yere yıkildimi hatırlıyorum sonra butun gücumu toplayıp ayaga kalkıp bana söylenen hastaneye gittim kosa kosa hastaneye ulastım gittim nerde falan dedim aradım ordaki hemsireler onlarda hala ameliyatta dediler gittim gittim bekledim 1 saat boyunca tabi o sirda anneside gelmisti aglaya aglaya kapıdan iceri girdi bana sorular soruyodu ama ben hicbirini anlayamiyodum cünki hala aklimda o vardı ou düsunüyodum 3 saat olduktan sonra doktor icerden cıkti ve agzindan su cümleler cıktı "başinız sagolsun malesef kurtaramadık "dedi annesı baýilmısti sanirim ben ise dünyadan kopmus aglamaklo bi sekilde kala kaldim dokturun yakasinı birden tuttum dedim saka yapiyon deme dedim caresizce kafa salladı ben bu sefer komple icmde onun sayesinde yasattıgim insani kaybettim caresizce sadece sarhosün tekinin sadece kafa dagıtmak icin o gece icip benim elimden hicbisey gelmden onu bu hayattan nası kopardıgını düsundüm ve aradan bir gün gectikten sonra cenaze icin mezarliga gidildigi zaman elimden hicbisey gelmeden sadece orda durup onla yasadıgimiz o kadar güzel aniyi düssündüm bunlar oldugundan beri 4 yıl gecti hale ara sira gider mezarınin basinda onla konusur mezarıni temizlerim

peki sizce bu yalnızligi kırip nasi yeni bi hayata baslayabilirim sadece oneri istiyorum