Bu başlıktan pek çok şey kazandım fakat Muckun dedikleriyle birebir karaktere sahip olmadım.

Öncelikle mükemmel olmak gibimde değil. Kimse mükemmel olmak zorunda da değil insanları kendimle eşit görüyorum çünkü böyle istiyorum, ama bu isteğime bağlı bir şey olduğunu biliyorum ve istediğim zaman bir kaç ufak manipülasyonla üzerlerinde baskınlığımı kurabilirim. insan ilişkilerim çok daha üst düzey bir hal aldı. Kimin bana yakın kimin daha uzak olduğunu görebiliyorum dost kazığı yemeden dost dediğim adamı çevremden uzaklaştırdım. Kız arkadaşımı da aşık olmasam da seviyorum (sonuçta bana pasta yapıyor :D ) Fakat istediğim zaman onu terkedebilirim çünkü kendimi daha çok seviyorum. En çok da yaşamayı seviyorum, o havayı içime çekmeyi ve derin bir haz almayı seviyorum, insanları seviyorum. Ben buyum karakterim bu onu değiştirmek için uğraştım bir zamanlar ve bu beni mutsuz etti, güçlendirmeye çalıştım şimdiyse kendimi mükemmel birisi olarak görüyorum. Sonuçta hepimiz kendi tiyatromuzdaki ana karakter değil miyiz?

Güzel şeyler onları en az beklediğinde gerçekleşir.