çok daha baştan çıkarıcı olmalıydım.. başka türlü bu paslı çivi misali hayatıma saplanan hatıradan kurtulmam mümkün değil.. bırakıp gitmek, üzerini örtmek benim
tarzım değil..yok etmem gerek benim..tam etmem, tamam etmem gerek, yarım bırakmak değil..
Yoksa asla normal bir insan olamayacağım.. normal bir insan gibi sevemeyeceğim.. çok
öncelerinde yapmayı unuttuğum için, şimdi oyunu bitirmeme engel olan bir görev gibi bu anılar..
geri dönmeliyim.. daha da güçlenerek geri dönmem gerek.. yenmem gerek bu kez..ya da bir
nokta koymam gerek.. ilerde bir gün, 5 yıl sonra, 10 yıl sonra 50 yıl sonra, böyle hatırlayamam
yaşananları…isteğim gibi, her zaman yaptığım gibi hatırlamalıyım.. böyle bitemez.. bitmiyor da
zaten.. düzgün şekilde bitirecek olan benim..
çiğdemle filan bir araya gelmeyeceğim.. hayır..o kız.. bana bir faydası olmaz.. benim skor
yapmam lazım.. kötü kızlar lazım bana.. onları tanımam lazım.. onları elde etmeyi öğrenmem
lazım.. sonra onları uysallaştırmalıyım.. kendi istediğim kıvama getirmeli ve sonrasında
da..evet…eğer bir şeyler yapacaksam, deney, yöntem peşindeysem, ham maddeyi doğru
seçmem lazım..ev kızlarıyla olacak iş değil bu..bana kaşar lazım.. huur lazım.. yollu lazım..
lazım oğlu lazım..