"yok ya..öyle biraz serin geldi sıcak yerden çıkınca (:"
"hırkamı vereyim?"
"yok ya valla (:"
"cidden? bak sonra hasta oldum, bana iyi bakamadın, nerden çağırdın? deme (:"
"der miyim hiç öyle ya..iyi ki çağırdın..fena mı oldu (:"
ortam biraz slowa bağlamıştı yine..
hırkamı çıkardım,
yok mok demesine rağmen sırtına örttüm, daha fazla itiraz etmedi, hafifçe düzeltim üzerine oturttu
hırkayı, sonra bana döndü,
"çok saol..ama şimdi de sen üşüme :/"
"üşümem ben :p kahraman erkeğim şu anda :p"
güldü, yine çok fena kalakaldık beyler, göz göze..zaman iyice yavaşlamaya başlamıştı..
http://fizy.org/#s/1ajdwi
şu, konuşup gülüşüp, sonrasında fena halde sessiz kalmalar için bir şeyler bulmam lazım..yoksa
bu anlardan biri yakacak beni..
çok güzel bakıyor..gülümsemek ister gibi, ama belli bir heyecan ve ciddiyet oturuyor yüzüne o
anlarda..burun deliklerinin titreştiğini görebiliyorum..nefes alış verişini düzenlemeye çalışıyor..
ben de farklı değilim ya..kim bilir yüzüm ne halde..
adımlarımız iyice yavaşlamış durumda..
bir şeyler yapmam lazım..
kaçmam lazım o sahneden..
ama içimden gelmiyor..
anılar, duygular çarpışıyor zihnimin içinde..ne oluyor?..aşık filan olmuyorum ya?..yok canım..öyle
bir yeteneğimin olmadığını öğrendim ben..acı vermekten başka bir marifet gelmez elimden..
koluma giriyor yeniden..yan yana yürüyoruz..vücudumuzun yan tarafları, ısınmaya çalışan yavru
penguenler gibi, her santimi birbirine değecek, üzerindeki sıcaklığı, sevdiğiyle eşit pay edecek
biçimde yakın..
bir an önüme dönüyorum..
derin bir nefes alıyorum..yeniden gülümsemeye çalışarak yan tarafıma bakıyorum..tatlı gözler..bal
dudaklar..elma yanaklar karşımda..epey yakınlar bana..eğilip öpmek..uzanıp dokunmak..işten bile
değil..
büyülü bir an..
bozulması gereken bir büyü..konuşmak ise elimdeki en etkili şey olsa gerek..konuşuyorum..
"çok huzurluyum şu an.. (:" diyorum salak bir gülümseyişle..
bir şey demeden gülümsemeyi sürdürüyor..çok güzel bakıyor be beyler..