“Ben sevgilimi eve bırakıp geliyim” dedim balkondaki eşrafa. Yok mok. illa diyolar kızı da getir, o da bulunsun niye getirmiyosun. Al. Israr kıyamet bırakmıyolar, misafir delisi hepsi. Misafir için canlarını çıkarırlar. Cansu’ya eğildim böle böle.
“Abimin bu mutlu gününü bozma. Sana takıların yarısını veririz” dedim. Bu dondu. Düşünme hareketi yaptı. Ne düşüncek. Kısa sürede onayladı. Derken balkondan bi çığlık. Gamze! Benimki. Gerçek sevgilim.
"Noluyo burdaaağğğ" diye çığlık ses tellerini taktı. Ben onu unutmuşum. Zaten zemin kat. Balkondan atladı geliyo bize doğru. Ah aptalım. Buna kaş. Göz. Burun.
Her yerimi oynattım anca ayıldı.