Dısardan sesler geliyordu ama buna alışmıştım artik o seslerden etkilenmiyordum bile. Sabah oldugunda odadan dışarı cıktım karakoldaki telsizlerden sesler geliyordu ama cizırrı gibiydi. Heralde telsizler çekmiyor diye düsündüm köpegimide alıp sahil tarafina doğru gittim. belki benim gibi başkalarıda vardır umuduyla telsizle hergün saat 12 de mesaj bırakiyordum. Artık 1 sene geçmişti bile kimseden haber yoktu ama ben hala hergun saat 12 de sahile gidip telsizle cağrılar yapıyordum. Köpegimde artik buyümüstü.Bi gün yine sahile gittim ama artik bıkmıştım bu hayattan . Hayellere dalmıştım. Kulağıma uğultular gelmeye başladı köpeğim sürekli havlıyordu ve evet sahilde hayallere daldığımda çok vakit geçmişti.O yaratiklar dışarda dolanmaya başlamıştı bile. hemen arabaya atladım köpeğimle birlikte. yaratıklar arabanin etrafina doluşmuştu köpek hiç durmadan havlıyordu içimden şimdi sıctın hayat bu kadarmış diye iç gecirdim. arabanın üstüne çıkmışlardı ve araba hareket bile edemiyordu son bi umutla gazı kökledim ama nafile . Yaratıklar camlara vuruyordu ve kırılmasına az kalmıştı arka koltuktaki silahımı aldım elime bekliyordum cam kırıldı zombilere o camdan ateş ediyordum ama cok kalabaliklardı bunu başaramiyacagımı anladım tam umutsuzluğa kapılmışken bi ışık gördüm ve ardından bi çarpışma sesi.