ilk defa onu gördüğümde hissettiğim o yanmayı hissediyordum. uzaktan gözlerime netleştikçe artan o yanmayı. yavaşça beyninden vücuduna doğru bir lav misali dökülüyor, terletiyor. acı veriyor. hayalle gerçeği algılayamayacak kadar dağılmıştım ve bu duruma şuanda hiçbir mantıklı açıklama getiremiyordum. yanlış duymuşumdur diye kendimi inandırmaya çalışarak otobüs durağına gittim ve oranın sorumlusuna birdahaki otobüsün saat kaçta geleceğini sorduğumda otobüs saatlerinde kaza nedeniyle aksama olduğunu söyledi. mantıklı hareket edemiyordum. yapabileceğim tek bir şey vardı, geri döndüm.