bunu kaldıramadım, çok fazla gelmişti bu duygular bana ve bunlar saliseler içinde yaşanıyordu. bir anda gözlerimin karardığını biliyorum ve sonra tekrar aynı mezarın başındaydım, yere yığılmıştım ve en garip tarafı ise hala kalbim delice çarpıyordu ama o sıkışma hissi gitmişti. bunaltı gibiydi, aşırı derecede bir bunaltı gibi. mezar taşının köşesine oturdum ve sessizce tekrardan ağlamaya başladım. kimseler yoktu, hava bulutluydu ve bugün cumartesiydi.