klagib müzik dinleyen bir arkadaşım vardı. ince ruhlu, avrat yapılı biriydi. bir gün kahve kupasını tezgaha bırakmamasını söyledim. acı bir tebessümle bana baktı, dudakları titreyerek; hakk-ı aliniz var dedi ve başı önünde odasına yürüdü. zannederim o hassas ruhta bir fırtına kopmuş olacak ki bir hafta kadar odasından çıkmadı. melankoli nedeniyle intihar etmiş meğer. hüzünlendim gece gece.