O gece sabaha kadar uyuyamadım. Yarın ilk iş ev sahibini arayıp çıkacağımı söyleyecektim. Zaten evi eşyalı tutmuştum. Hem benim olsa ne yazar amk. Adam şizo.. Erdoğan beni öldürse Metin'in gibinde bile olmam. Sonra attığı tehdit mesajları geldi aklıma. Tabi yaa. Ben niye şikayetçi olmuyorum ki. Gerçi öncesinde polise bildirdim diye bu pislikler başıma geliyor, ama bu durum farklı. Hemen kalkıp giyindim doğru ilçe karakoluna gittim. Başından itibaren olan herşeyi anlattım tehdit mesajlarını gösterdim. Polisler önce savcılığa şikayet dilekçesinde bulunmam gerektiğini karar çıkarsa evin etrafına koruma ekibi yerleştirebileceklerini söylediler. Aklıma birden bu korumaya rağmen işlenen kadın cinayetleri geldi. Biran empati yaptım da harbiden ne kötü bir durummuş lan. Neyse yapacak bişey yok diyip adliyeye gittim, dilekçe filan verdim ilgileneceklermiş bu aralar çok yoğunlarmış falan filan.. Eve gittim, gitmeden sigara biraz da bira çerez aldım kafam dağılır dedim. Yukarı çıktım anahtarı çevirdim kapı tak açıldı. Ulan ben bu kapıyı kilitlememiş miydim? Bu düşünceler arasında içeri girerken kulağımda bi çınlama, ensemde bi ılık akıntı ile yere yığılırken son düşündüğüm "ha gibtir metinden anahtarın kopyasını almayı unuttum ben"...