Bak abicim ben haram lokma yemedim şimdiye kadar, bu kapıdan haram on kuruş giremez o yüzden senle yolları ayırmamız gerekecek. Sakin kalmaya çalışıyordum ama çok gergindim ellerimin titremesine mani olmaya çalışıyordum. Farketti bu durumumu o da. Tamam dedi, bana yarına kadar müsade et gidecek yer ayarlamam lazım. Ben de tamam dedim ama bu süre içinde görüşmesek iyi olur dedim. Fark etmez dedi. Aslında yaptığı suçtu ve bu adam bunu normal görüyordu. Sonra bi ara kafamı çevirdim baktım çantada namluya benzer bişey var, bisküvilerin arasından ucu görünüyor. Şöyle eğilip bakayım dedim, yeter birader anladık diye çıkıştı Erdoğan. Hemen çantayı hızlıca çekti önümden fermuarı da kapattı. Toparlanıcam çık istersen artık odadan dedi. Ananı gibim bu muallak böyle telaş yaptıysa o kesinlikle silahtır diye düşündüm. Uzatmadım fazla hemen çıktım odadan. Polisi arasam mı acaba diye düşündüm biran. E ne diyecektim ben Internette şizofrenik bir şahsiyet ile tanıştım adamın bir yanı yönetici diğer yanı hırsız.. inanırlar mıydı amk. Bi yarım saat bunu düşündükten sonra kararımı verdim, polisi arayacaktım. Tam o sırada kapı açıldı. Kardeşim ben bi kahve koyucam dedi. Metin geri gelmişti yine. Yok yok ben bi sigara alıp geliyorum sana afiyet olsun dedim. Halimden şüphelenmiş gibi bakıyordu. Çıkar çıkmaz dışarıda telefona sarıldım çevirdim 155'i ve durumu olduğu gibi izah ettim. Tamam bi ekip yönlendiriyoruz dedi telefonun ucundaki kadın. Polis gelene kadar eve girmeyecektim..