Bu isler baskalariyla tanisip, baska hobiler edinmekle olmaz evlat. Çünkü o aktiviteyi yaparken bile neden yaptiginin sebebi o kiz, bu sebeble yine kafan boş olmaz. Baska kizlarla konussan bile konustugun kizi zihninde hep onunla karsilastirirsin, unutamazsin. 2 gün konussan 3. gün yazasin gelmez baskasina. Zaten bir kere icine oturmuştur, hicbir seyden zevk alamazsin, isteyerek yapmazsin hicbir seyi. Ümidini kesersin herseyden, vurdum duymaz olursun. Aradan biraz sure gecer duzelir gibi olursun lakin onu tekrar gordukten sonra bu evreyi tekrarlarsin. Çünkü o sende aliskanlik olmuştur, artik bir parcan olmuştur. Eğer ki ayni ortamda bulunuyorsaniz mesela okul, iş gibi bu daha da zordur. Cunku içinde her zaman bir umut olacaktir. Insani hayata bağlayan da, yeri geldiğinde paramparça eden şeyde umuttur. Kizla iliskim biteli 4 bucuk ay oldu, üniversitesite de ayni siniftayiz. Haftanin 3 gunu görüyorum. Ilk basta yazinin basinda anlattigim gibiydim. Hatta o kadar alismistim ki mutsuzluga, iyiye gittiğim zaman onu zorla aklima getirip iciyordum, kendimi mahvediyordum. Biraz sure geciyordu duzeliyor gibi oluyordum ama onu gorunce tekrar eski halime dönüyordum. Bunun tek çaresi icimdeki ümidi öldürmekti. Ona oyle seyler yazdim ki kendimle ilgili beni heryerden sildi, ayni ortama girmedi bir daha. Bir süre biraz daha iyi olmustum sanki eskisine gore. Ama bu sefer yazdiklarimin pişmanlığı baslamisti. Bunlar ilk zamanlardi. Ama simdi gayet rahatim hatta aklima geliyor cogu zaman, goruyorumda zaten sinifta ama beni kotu anlamda etkilemiyor, depresiflige girmiyorum. Daha 2 gün önce bana yakinlasmak adina kendince bir adım atti fakat umurumda degildi. Eminim eskisi gibi olmayi isteyecektirde. Evvet en onemli kısım ise beyler; kiz ile ilgili icinizdeki tüm umudu bitirmektir. Ve gecmiste yaşanılan seylerle barışık olmak, iliski yasadiginiz kisiyle kendi zihninizde barışık kalmaktır.