Çantamdan gülleri alıp oradan ayrıldım . Üstümde başımda gömlek . Atlet ne varsa koşarken çıkardım attım . Elim inanılmaz kaniyordu . Gülün dikenleri elimde yaralara sebep veriyordu . Ama bunu hissetmiyordum bile . Mezarlığa kadar hiç durmadan koştum . Gören herkes deli zannetti beni . Ve evet . Belki de öyleydi , ben deliydim . Ama neden delirmiştim ?

Sonunda annemin mezarına varmıştım . ikisinede bağırdım çağırdım . Etrafımda toplanan herkes beni izliyordu . Anneme ve babama en büyük suçluların onlar olduğunu haykırıyordum . Onlara olmadık küfürler saydiriyordum . O kadar canım yanıyordu ki . O kadar kendimi kasmıştım ki gülün dikenleri artık elimle birleşmişti...