O bir hafta boyunca gelmedi Deniz . Ama ben hiç pes etmedim . Pazar günüydü.

Annemi ve babamı ziyarete gittim yine en çok sevdikleri şeyleri aldım . Onlardan dua etmelerini istedim . Artık düzgün yaşamak​ istediğimi söyledim . Uzun uzun konuştuktan sonra izin isteyip evin yolunu tuttum . Dedem yine baskılarına başlamıştı . Bu sefer Babaannemde ona hak veriyordu . Evde tam bir sığıntı olmuştum.

O gün gelmişti . Yine aynı saç şeklini yapmış ve aynı şekilde okula gidip yerime oturmuştum.
Sınıfa insanlar giriyordu . Ve o an , hayatım boyunca kalbimde o kadar hiçbir zaman baskı hissetmemiştim. Harika bir duyguydu bu hayal olamazdı . Masmavi gözleri . Up uzun saclari . Kilitlenmiş ona bakıyordum . Sınıfı süzüyordu . Beni gördü . Yanıma geldi ...

+Naber Çağatay
- Gerçekdin dimi ? Deniz nolur söyle ..
+ Anlamadım ama gerçeğim (gülerek)
- Allahım sana şükürler olsun
Bu sefer daha sıkı sarıldım. O afalladi ama ben ona öyle bir sarıldım ki ...

Herşeyi unuttum o 10 saniye . Bir anda nazikçe öksürerek " Çağatay bu ne özlem bende seni özledim ama sınıfın ortasında olmuyor" dedi hafif sırıtarak .