Öğretmenimiz okuldan atılmamak için mahkemeye kadar gitmiş ve en sonunda zafer direnenlerin olmuştu, öğretmenimiz okulda kalmıştı...
Bir ay herhangi bir sorun yaşanmamıştı, Hikmet beni arayıp Ankara'ya çağırıyordu, benimle birlikte istanbul'a geri döneceğini ve ailesinin yanına gideceğini söylüyordu. Bir Cuma gecesi otobüse atlayıp Ankara'ya gitmiştim, iki gün orada kalıp Hikmetin yoldaşlarının bazılarıyla da tanışmıştım. Ardından beraber istanbul'a​ gelmiştik ve Hikmeti evine Okmeydanına bırakmıştım. Okmeydanında değişik bir olayda olmuştu onu da anlatıyım, Hikmetin evine yarım uğrayıp babası ve Mahir Abiyle görüşmüştüm, akşama doğru tek başıma eve dönerken beni sokağın köşesinde üç çocuk çevirmişti. 15-16 yaşlarında olan bu genç arkadaşlar yaşça büyük olan bana kim olduğumu ve mahallelerinde ne aradığımı soruyorlardı. Ben bir şey yapmadan gülümseyip Hikmetin arkadaşı olduğumu söylemiştim, çocuklardan biri belinde ki küçük silahı çıkartıp bir eliyle saklayarak ters bir şekilde "Neye gülüyorsun lan sen Hikmet kim oğlum?" gibisinden bir şey söylemişti, Hikmeti tanımıyorlardı. Ben silahı görmeden önce gayet sakindim fakat silahı görünce biraz beklemelerini ve Hikmeti arayacağımı söylemiştim. Hikmetin gelmesini beklerken çocuklara benim de sosyalist olduğumu söylüyordum, tam çocuklarla olumlu olumlu konuşmaya başlamışken Mahir Abi ve Hikmet yanımıza gelmişti, Mahir Abi bana silah çekmiş olan çocuğa çok sert bir tokat atarak çocukları yollamıştı. Mahir Abiyi tanıyor olmalılardı ki hiç bir şey demeden hızlı hızlı gitmişlerdi, Mahir Abi çocukların uyuşturucu satıcılarına karşı nöbet tuttuklarını ama ergenliklerinden dolayı biraz heyecanlı olduklarını söyleyip benden onlar adına özür dilemişti. Ardından benim onca ısrarıma rağmen dolmuşa kadar benimle gelmişlerdi.