içimden geldi

küçük bi mahallede buyumustum sokaklar geniş tozlu ve olabildiğine kirli. her çocuk gibi futbolcu olmak istiyordum ki doğunun ücra köşelerinde bunu başarmak bir hagli zordu mahallede futbol oynardık ilk golümü salih abiye atmıştım mahllenin büyüklerinden tahminen 16 15 yaşlarında kıvırcık kısa sacliydi yeni çıkan ergenlik tüyleri ile ses kalınlaşması ona özgüven veriyordu bunu herkes anlıyabilirdi. ilk golümü attığım anda drogbanın kollarını 2 yana açıp kaymasını bilir herkes kaydım sonuç olarak babamın tornacılıktan kazanarak aldığı esortman yırtılmıştı annem gördüğünde haklı olarak sinirlenmişti ve bana Dışarı yasak demişti evdede oyuncaklarım cok yoktu kırıktı cogusu amcamın bana getirdiği takım elbiseli bi oyuncak vardı onunla oynamıştım gel zaman git zaman okullar açılmıştı 3. sınıfta okuyordum başladı okul evet babam'ın yüzde yüz helal kazandığı yeni ayakkabılarımı giyerek siyah önlüğüm yamalı pantılonum ile gitmiştim okula okulum yetim yurduna yakın olduğu için bir çok annesi babası ölmüş veya ayrılmış çocuklar vardı okuldaki herkes onlardan çekinirdi nedenini bilmiyordum ama bende çekinirdim gel zaman git zaman 6. sınıftaydım artık bir delikanlı olma yolunda ilerliyordum babamın mesleğini öğrenmiştim okuldan sonra ona yardım ediyordum veya arkadaşlarla top oynuyorduk okullar arası maçlar olaacakmış şehir stadyumunda tek tribün kapalı diğerleri acik kale arkası tribünler yok seçmeler varmış küçüklük arkadaşım ahmet annesi ölünce babası yetimhaneye bırakıp başkasıyla evlenmiş babası arada para gönderirdi harbi çocuktu oda gelmişti futbol seçmelerine bu gelince zengin çocuğu olan yusuf ve arkadaşları burun kıvırdılar ahmeti yanıma çağırdım ahmet esmer tenli kara gözlü kara kaşlı bir anadolu çocuğuydu uzun bacakları sayesinde hızlı koşan birisiydi.