1 Haziran sabahı Hikmet, Mahir Abi, Hikmetin babası ve ben Boğaziçi köprüsünden karşıya geçmek için toplanan kalabalığın arasına girdik. Evet, boğaziçi köprüsünü kapatan binlerce kişi sloganlar eşliğinde yürüyordu. Hatırladığım kadarıyla ya Beşiktaş yada Mecidiyeköy civarında polis tomalarla yolu kapatmıştı, kapatmıştı kapatmasına da o grup bütün köprüyü yürümüş ve AKPye öfkeyle dolup taşıyordu. Herkes bir an durdu, polis geri dönün diye uyarıyordu fakat sloganlar tekrar yükselmeye başladı ve kalabalığın büyük bir kısmı polisle çatışarak barikatı yıktı. Gaz bombaları ve sıkılan tazyikli sular pekte bir işe yaramamış, kitleyi daha da ateşlemişti. O gün CHP Taksimde Gezi Parkına yakın bir yerde miting ayarlamıştı, Hikmetin babası gitmek istedi ama bizim rotamız direk olarak Gezi Parkıydı. Bu arada twitter'dan olanları takip ediyorduk, söylenenlere göre bütün Türkiye ayağa kalkmıştı, akşama kadar parkta duracaktık ve polis miting için geri çekilecekti. Polisin çekilmesiyle hayatımda görmediğim bir kalabalık bir kaç saat içinde Taksimde oluşmuştu. Sağım, solum, önüm ve arkamın ucu insanlardan görünmüyordu. Hikmetle birbirimizi kaybetmemek için kol kola girmiştik ve ortamda gencinden yaşlısına bir bayram havası vardı...