O sene okulu sol güvenceye alıp öyle bitirecektik. Okula başladık bizim sınıfın çoğunun son sınıfın verdiği özgüven ve babacanlık duygusu kabarmıştı o sene. Okulda ki örgütlülüğü de iyic yitirmiştik ve okul o politik kimliğini kaybetmişti. Hikmet zaten son senemiz olduğunu ve başımızın boşuna belaya girmemesini söylüyordu. Ama bizim sınıf ve öğretmenler bizi hala komünist olarak tanıyordu ve bize o bakış açısıyla bakılıyordu. Komünist olunca topluma farklı kalıyor insan arkadaşlar, sizin gibi düşünmeyen insanlarla pek duramıyorsunuz, mesela Hikmet sınıf ortamında bir anda "O zamanlarda yaşasaydım Troçkist revizyonistlerin cephesinde olmaktansa öncü partinin hegemonyası altına girmeyi yeğlerdim" gibisinden bir cümle kurduğunda ilkerler bir şey anlamadan saf saf bakardı.
O sene sadece politik olarak 1 Mayısa katılmaya gitmiştik ve gördüğümüz en kalabalık TKP kortejinde yürümüştük. Parti binasını da epey boşlamıştık, politikaya gelince de sadece arada AKPye giydirir ve gündemde olan olayları sınıf içerisinde tartışırdık. ilkerin ailesi CHPliydi, Recebi bilmiyorum fakat AKPyi övdüğü olurdu, Furkan vardı bir de sınıfta sık takıldığımız o da TKPli olmak istiyordu bizim gibi ama ailesinin MHPli olduğunu söylüyordu. 11 Mayısta Reyhanlıda bombalı saldırı oldu, o zamanlar şimdi ki kadar sık saldırı olmadığı için halk alışık değildi ve bu saldırı bizi sarsmıştı...