Babamla annem üniversite 3 de evlenmişler. Annem bana hamile olduğu için okulu bırakmak zorunda kalmış. Babam hem okuyup hem çalışmış bize bakmak için. Ben 2 yaşında iken annemle babam geçim derdi yüzünden boşandılar. Babam kendi memleketine gidip orada memur olup evlenmiş. Annem ise 1+1 bir gece kondu tarzında ev tutup bir fabrikada işçi olarak çalışmaya başladı. 2 yaşından 10 yaşıma kadar babamı hiç görmedim. Babasız büyüdüm baba sevgisi hiç görmedim. Annem ben 8 yaşında iken kansere yakalandı ama çalışmaya devam etti. 2 sene içinde kanseri çok ilerleyip son aylarda hastanede yatmak zorunda kaldı. Ben ise anneannemin yanında kalmaya başladım. Okulda içine kapanık ezilen bir kişi oldum. Sınıfımdaki erkek grubu beni ezerdi ben ise sesimi çıkartamıyordum arkamda duracak babam olmadığından sanırım. Annem hastaneye yattığı için anneannemde kalmaya başladım. Anneannemde kalmayı hiç ama hiç istemedim. Annemin öleceğini biliyordum ama inandırmıyordum kendime sürekli kafamı başka şeylerle meşgul edip gün geçtikçe içime daha çok kapanıyordum. 10 yaşındaydım okuldan çıkar hep hastaneye giderdim anneannem sürekli orada olur ağlardı annem ise elden ayaktan düşmüş sadece dolu gözlerle gözlerime bakar hiç bir şey konuşmazdı. Anneannem daha fazla dayanamayıp babamı aradı babam bir süre sonra geldi.