2 hafta da bunun yüzünden evde kaldım. Kendimi daha iyi hissettiğimde mahalleye çıkıp Savaş abinin yanına gittim. Hayatımda tanıdığım en delikanlı insanlardan birisidir. Ramiz dayının gençliği hesabı takılır hani, babacan bi tavrı vardı. Selam verip geçtim yanına, olayları anlattım. Telefonunu çıkartıp birisini aradı, 2-3 dakika konuştuktan sonra kapatıp bi çay doldurdu. Aradan yarım saat geçti telefonu çaldı, tamam geliyoruz ayağı çekildi düştüm peşine. Parkın yolunu tutmuştuk, nedenini de parka geldiğimizde ayıktım. Alperen, arkadaşı ve bizden yaşça daha büyük gözüken birisi vardı ve tabii tanıdığım abilerim. Onlar 3 biz 13 kişiydik yanlış hatırlamıyosam. Savaş abi eğilip, üçü de senin elinde Zagorum, kır kanatlarını dedi. Alperene dönüp be huur çocuğu bi taku beceremediniz o kadar adamsan şimdi gel bakalım dedim. Bizim abilere dönüp üstünde emanet vardır ben bununla teke çıkmam dedi. Savaş abi tokadı indirdi, lan yavşak sen kaşar gibi saplamayı biliyosun ama dedi. Üstümdeki emaneti çıkartıp yere koydum. Gel huur çocuğu dedim ama yine yerinde durdu. Bu sefer ben üstüne yürüyüp yumrukladım. Bu sırada diğer ikisini de bizimkiler dövmeye başlamıştı. Son yumruğu da attığımda değmezsin be huur çocuğu diyip bıraktım. içim daha da soğumuştu artık.