Bu olayın sonrasında eve gittiğimde ruh gibiydim kimseyle konuşmadım ve sürekli düşünüyordum. Eve her geldiğimde MSN'e girerdim ama o gün bilgisayarı dahi açmadım. Ertesi gün okula gitsem mi gitmesem mi diye çokça düşündükten sonra gitmeye karar verdim. ilker o gün okula gelmemişti, Recep ve Aleyna sürekli dün neler olduğunu soruyordu, okula polisin geldiğini ve olanlardan haberleri olup olmadığını bilmediğim için hiç bir şey söylemiyordum ve sürekli lafı değiştirmeye çalışıyordum. 2-3 dakika sonra yanıma Hikmet geldi ilkerin sırasının yanına çantasını koydu. Merhaba Sinan arkadaş dedi. Recep ve Aleyna birbirine ağızları açık bir şekilde bakıyorlardı çok şaşırmışlardı. Hikmet fazla konuşmazdı sessiz ve olgun bir çocuktu, fakat her zaman gözlerinde asi bir bakış vardı. Hikmet yanıma oturunca Recep ve Aleyna önüne döndü. Hikmet çantasından Sabahattin Ali'nin içimizdeki Şeytan eserini çıkartıp okumaya başladı sanki dün hiç bir şey yaşanmamış gibi oturup kitabını okuyordu, oysaki ben ondan bir şeyler söylemesini bekliyordum. Hikmet ile ne kadar konuşmak istesemde o gün boyunca hiç konuşamadık, ta ki son derse kadar...
Hikmet bana O yanında oturan arkadaşını alıp bu hafta sonu bizimle tanışmak ister misin Sinan arkadaş? demişti. Bana yine o lanet heyecan gelmişti, Olur ya düşünürüz biz ilkerle falan demiştim sakin olduğumu hissettirmek için. Hikmet gülümseyerek bana telefon numaramı vermek istediğimi sordu ben ise utana sıkıla Benim telefonum yok diyerek MSN adresimi verdim. Hikmet Baban ne meslek ile uğraşır? diye sordu. Ben ise aklıma dağıtılan bildiride ki yazanlar geldiği için utanmadan tornacı dedim heyecanla, Hikmet o an dudaklarını ısırdı, nefesini derince çekerek göğsünü kabarttı ve O boynunu eğme sakın Sinan arkadaş, bir gün güneş babana, babalarımıza, bütün proletaryaya doğacak demişti. Proletaryanın ne olduğunu bile soramamıştım utancımdan Hikmet yoldaşa, o yaşından beri belliymiş gerçek bir devrimci olacağı...