FiNAL PART:

iyi bakalım siz takılın ben sizi rahatsız etmiyim dedim. Farketmez aşkım dedi. Düzgün giyindin değil mi dedim. Evet dedi. Gerçi sen düzgün giyindim desende düzgün giyinmezsin dedim. (işte ilişkimizin bitme bahanesi bu sözüm oldu). Bu biraz sinirlendi falan ne demeye çalışıyorsun falan diye. Bir şey demeye çalışmıyorum dedim. iyi deme dedi. Neyse siz takılın ben çıkıyorum dedim. Hiçbir şey demedi. O günde hiç konuşmadık. Ertesi gün okul çıkışına gittim.

Çok soğuk davranıyordu buz gibiydi. Konuşmaya çalışıyordum tersliyordu beni. Yürümeye başladık tren istasyonuna doğru. (Söylemeyi unuttum trenle gidiyordu eve köy gibi bi yerdeydi evi). Tren istasyonuna yürürken bi daha gelme beni almaya dedi. Noldu dedim. Öyle dedi. Neden dedim. işte dedi. Sustum. Böyle davranacaksan gideyim dedim. Hiçbir şey demedi. Döndüm arkamı gittim. Gitme bile demedi biraz gittikten sonra durdum çok zoruma gitti. Geri döndüm istasyona buldum onu bitireceksen söyle dedim. Ben bitirdim diye birsey söylemedim dedi. Amacın ne o zaman dedim. Bir şey demedi. Sonra durdu ve "sen bana güvenmiyorsun sana düzgün giyindim diyorum giyinmezsin sen diyorsun" diye çıkıştı.

Tamam özür dilerim falan desemde etki etmedi. Her şeyi sen yapıyorsun ben birşeyler yapmaya çalışıyorum ama sen görmüyorsun falan dedi. Çok ağrıma gitti sanki ben bu ilişki için bir şey yapmamışım gibi. Kalktım zaten herşeyi ben yapıyorum dıbına koyim diyerek istasyondan ayrıldım. Tam 1.5 ay hiç konuşmadık. Ve sonrasında mesaj attım özür mesajları falan (halbuki onun benden özür dilemesi gerekiyordu). Biz bittik, artık olamayız dedi. Yalvardım, yakardım ama olmaz bir daha şans vermek istemiyorum dedi. Her gün mesaj attım ama yinede olumlu bir şey çıkmadı. Bir gün yine yazdım benden uzak dur sevgilim var dedi. inanmadım yalan söylüyorsun beni birakamazsın dedim. Ardından fotoğraf attı sevgilisiyle. Dünyam yerle bir oldu. Oturup ağladım saydım sövdüm sonrada engelledim.

Belki mutlu sonla bitmedi ama bunlar yaşanmış gerçekler.