-(PART 4)-
Her gün damlayla mesajlaşıyorduk. Bazen telefon görüşmesi yapıyorduk bazen internetten bile görüşüyorduk. Haftasonları mutlaka beraberdik onsuz geçen bir haftasonumu hatırlamıyorum beyler. 6. sınıfta okuldan bir kız arkadaş yapmıştım kendime.(bu arada bu geçen yıllarda kamışa su yürüdü beyler ama damlaya karşı bişey yok tabiki). O yaşta kız arkadaşla napıyosak amk arada buluşup sinemaya gidiyoduk okulda falan yanyana oturuyoduk anca o. bi tak değil yani sadece sevgilim var diyebilmek için. Neyse, bu kız arkadaşımla ara sıra tartışırdık falan ben hep damlayla konuşurdum bu konuları. zaten çok geçmeden de ayrıldık. Onun da bi erkek arkadaşı vardı o da benle konuşurdu. Ama onların ilişkisi biraz daha ileriydi. Öpüşüyolardı falan. Damla nası desem rahat bi kızdı. O kadar rahattı ki çevresine nispeten kötü insanlarkatılmaya başlamıştı. O da haklıydı aslında. Babasının ayyaş olduğunu öğrenmişti. Annesiyle sürekli kavgalıydı. Eve gitmek bile istemiyodu çoğu zaman. Biz de yavaş yavaş büyüdük ve kendi başımıza dışarılara çıkabilecek çarşıda falan gezebilecek yaşa geldik. Yıllar geçtikçe ya ben büyüdüm her şeyin farkına vardım ya da gerçekten yıllar geçtikçe bu kızın çevresine kötü insanlar doluşmaya başladı.

Hep uyarıyordum onu bu konuda. Benim dediklerimi dinliyordu sonuçta resmen kardeşiydim ama uygulamıyordu. Yine de onunla hiç kavga etmedik. Dediğim gibi birbirimize çok değer verirdik aramızda garip bi bağ vardı. Kardeşten daha yakındık.Ama yıllar geçtikçe o da çevresinden kötü etkileniyordu. Ve benim çevrem oydu. Etkileyeceğini hiç düçünmemiştim ama o da beni etkiliyordu. Şu olaydan bahsedeyim...