-(PART 3)-
Zamanla birbirimizin en yakın arkadaşları olmuştuk. neredeyse annemizden babamızdan çok birbirimizi görüyorduk. O her şeyini benimle, ben her şeyimi onunla paylaşıyordum. O zamanlar tabi libido falan yok kardeşten başka bi şey olarak göremiyoruz. Dediğim gibi etle tırnak gibiyiz beyler artık. ben onun o benim her şeyimi biliyor. Babasıyla görüşmeye başladı falan hatta bu arada. Beklediği gibi çıkmadı ama pek sevmedi :D bu şekilde iki buçuk yıl geçti beyler. birbirimizin her şeyini biliyorduk. Birimizin inemeyeceği günler diğerimiz de inemiyorduk aşağıya. iki buçuk yıl sonra ben orta okula başlıyordum. oysa orta ikiye geçiyordu. O zamanlar zehir gibiydim. Matematik olimpiyatında birinci olduğumdan bir özel okul bana burs vermişti. Ve artık o evde oturmayacaktık. Yeni okuluma daha yakın bir ev bulduk ve oraya taşınıyorduk. Ben tabi çok üzüldüm bu duruma. Damla'dan uzak olmak kötü geliyordu. Ama egomdan mıdır nedir. O bursu "kazandığım" için kullanmak zorunda hissettim. Vedalaştığımızda o da üzülmüştü ama bir tesellimiz vardı. Annem babam aramızdaki kardeşliği bildiği ve son derece onayladıkları için benim bu başarımı Damlaya ve bana birer cep telefonu alarak ödüllendirdiler. Artık istediğimiz zaman konuşabilecek sms atabilecektik. Hem yeni evimize internet de bağlatabileceğimizi söylemişti babam. Onlarda zaten internet vardı. internetten de görüşebilirdik. Ayrıca istediğimiz zaman birbirimizin evine kalmaya da gidebileceğimizi söylemişlerdi.

Velhasıl biz bu yeni eve taşındık. Ben de yeni okuluma başladım. Eskisi gibi değildi ama ben de eskisi gibi değildim. Hala asosyaldim ama artık insanlardan korkmuyordum tanışmaktan çekinmiyordum. Yeni okulumda sınıf arkadaşlarımla kaynaşmıştım yani. Ama tabi ki Damla gibi değil. O benim kardeşimdi.